Wednesday 30 August 2017

Θα πάει το Παιδάκι σας στο Νηπιαγωγείο;

Αν το δικό σας παιδί είναι επιθετικό. 
Μπορεί να σας φαίνεται αδιανόητο ότι το “αγγελούδι” σας μπορεί να έχει αυτή τη συμπεριφορά, αλλά έχετε πίστη στα λόγια της νηπιαγωγού και μην αμφισβητείτε τα συμβάντα. Πολλές φορές τα παιδιά αντιδρούν διαφορετικά στο σχολείο σε σχέση με το σπίτι, γιατί είναι τελείως διαφορετικές οι συνθήκες. Συνεργαστείτε!
#Νηπιαγωγείο
Αν σας πει η νηπιαγωγός ότι το παιδί σας θα είχε όφελος, εάν περνούσε από μια περαιτέρω αξιολόγηση, σε κάποιο τομέα των αναπτυξιακών του δεξιοτήτων, αυτό είναι κάτι που δεν λέγεται επιπόλαια. Οι νηπιαγωγοί βλέπουν το παιδί σας όχι μόνο όπως είναι τώρα, αλλά όπως θα είναι στο Δημοτικό Σχολείο. Επιθυμούν να του προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια το συντομότερο δυνατό, οπότε δείξτε εμπιστοσύνη. Δεν είναι κάτι κακό, κάτι που να σας κάνει να ντρέπεστε. Πολλά παιδιά λαμβάνουν βοήθεια από λογοθεραπευτές, εργοθεραπευτές κλπ. προκειμένου να βοηθηθούν.

Αν υπάρχει κάτι που απασχολεί εσάς ή το παιδί σας, πείτε το. Όχι όμως ενώπιον όλων των γονέων και των παιδιών, την ώρα της αποχώρησης. Επιδιώξετε την κατ' ιδίαν συνάντηση με τη νηπιαγωγό και μιλήστε γι’αυτό που σας απασχολεί. Και η νηπιαγωγός επιθυμεί όπως κι εσείς, το παιδί σας να είναι χαρούμενο και είναι πρόθυμη να δώσει συμβουλές ή λύση σε κάποιο πρόβλημα.

Τα τυποποιημένα κρουασάν, το σοκολατούχο γάλα και τα μπισκότα δεν είναι γεύμα, είναι ένας μικρός μπουφές επιδορπίων!Δώστε προσοχή στις ανακοινώσεις, που υπάρχουν στην είσοδο του σχολείου ή σε σημειώματα μέσα στην τσάντα του παιδιού. Μπορεί να περιέχουν νέα σχετικά με διάφορες δράσεις της τάξης, όπου μπορεί να ζητείται η συμμετοχή σας, κι αν δεν δώσετε προσοχή, τότε τις συνέπειες τις υπομένει άθελα του το ίδιο το παιδί.

Συνέπεια στην ώρα. 
Το παιδί χάνει ένα κομμάτι από την καθημερινή ρουτίνα του σχολείου, αν συνεχώς καθυστερεί και έρχεται σε δύσκολη θέση απέναντι στους συμμαθητές και τη νηπιαγωγό του. Ενώ στην αποχώρηση, είναι δύσκολο να διαχειριστεί τους λόγους για τους οποίους φεύγει πάντα τελευταίο από το σχολείο.

Το άρρωστο παιδί πρέπει να μένει στο σπίτι του. 
Στο σχολείο δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει, αφού δεν θα νιώθει καλά και ταυτόχρονα ενδέχεται να προκαλέσει επιδημία. Οποιαδήποτε μορφή αντιβίωσης ή φαρμακευτικής αγωγής ΔΕΝ θα δοθεί στο σχολείο από τη νηπιαγωγό.

Μην αποκρύπτετε σημαντικές πληροφορίες. 
Μιλήστε στη νηπιαγωγό εμπιστευτικά, για οποιαδήποτε αλλαγή στη ζωή του παιδιού π.χ. διαζύγιο, νέο μωρό, αλλά και οτιδήποτε αφορά το ιατρικό του ιστορικό, προκειμένου να γνωρίσει καλύτερα τις ανάγκες και τις αδυναμίες του και να δουλέψει πάνω σ΄αυτές.

Όχι απουσίες χωρίς σοβαρό λόγο. 
Περιστασιακά μια μέρα εκτός σχολείου δεν είναι και σπουδαία υπόθεση. Αν όμως αυτό γίνεται συχνά τότε το παιδί λαμβάνει ένα εσφαλμένο μήνυμα. Το σχολείο είναι σημαντικό και αυτό επιβεβαιώνεται με την παρουσία. Μια παρουσία που πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη.

Ατυχήματα συμβαίνουν. 
Η νηπιαγωγός κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να μην συμβεί το παραμικρό μέσα στη σχολική μέρα, αλλά υπάρχει η πιθανότητα, λόγω του μεγάλου αριθμού των παιδιών, να μη δει κάτι κάποια στιγμή. Είναι αναπόφευκτο, γι’αυτό δείξετε κατανόηση.

Ενισχύστε τις γνώσεις που μεταφέρει το παιδί από το σχολείο 
με επιπλέον δραστηριότητες, στις οποίες μπορεί να συμμετέχει όλη η οικογένεια. Έτσι το βοηθάτε να εμπεδώσει τις νέες γνώσεις και τελικά να ενισχύσει τη δυναμική της ομάδας στην τάξη.

Παιχνίδια από το σπίτι. 
Τα παιχνίδια αυτά δημιουργούν εντάσεις, διότι τις περισσότερες φορές τα παιδιά δεν θέλουν να τα μοιραστούν με τους άλλους, αλλά από την άλλη, θέλουν να τα παρουσιάσουν σε όλους! Επίσης, κατά έναν περίεργο λόγο, πάντα τα παιχνίδια αυτά καταλήγουν σπασμένα!

Ακολουθήστε τους κανόνες που το παιδί έχει μάθει στο σχολείο, 
και αντικειμενικά ισχύουν, για να τους ακολουθήσει κι αυτό. Με το να αμφισβητείτε τη σημαντικότητά τους, το σχολείο χάνει την αξιοπιστία του και το παιδί βρίσκεται μπροστά σε διλήμματα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί.

Δεν μπορούν όλα τα παιδιά να συμπαθήσουν τη δασκάλα τους αμέσως (προφανώς ούτε και εσείς!). 
Χρειάζεται χρόνος για να χτιστεί η εμπιστοσύνη και ο αμοιβαίος σεβασμός. Υποστηρίξτε τη νηπιαγωγό και αποφύγετε τις όποιες ενστάσεις σας μπροστά στο παιδί. Γίνετε το σωστό παράδειγμα στη δημιουργία ισορροπημένων σχέσεων.

Γραφή και ανάγνωση. 
Το παιδί θα αναπτύξει όλες τις κινητικοαισθητικές, αντιληπτικές, μνημονικές, γλωσσικές και μεταγλωσσικές ικανότητες, που το καθιστούν έτοιμο να εκπαιδευτεί αβίαστα και αποτελεσματικά, χωρίς να δυσκολευτεί ή να πιεστεί ή να απογοητευτεί στην εκμάθηση της γραφής και της ανάγνωσης, ένα χρόνο αργότερα στην Α΄ Δημοτικού.


Πώς νιώθει το παιδί με Μαθησιακές Δυσκολίες

Μαθησιακές δυσκολίες
“Είναι τόσο έξυπνο παιδί, αν μπορούσε να προσπαθήσει λίγο περισσότερο…”
ή “Έχει τόσες δυνατότητες, αν δεν τεμπέλιαζε τόσο…”. 

Τις περισσότερες φορές τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και οι γονείς τους, ακούνε αυτές τις φράσεις πολύ συχνά από τους δασκάλους. 
Η ειρωνεία όμως είναι ότι κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσο σκληρά προσπαθεί αυτό το παιδί. 
Σαν αποτέλεσμα το παιδί δημιουργεί μια εσωτερική πεποίθηση που σχετίζεται με την έλλειψη κατανόησης από τους γύρω του – αν συνοψίζαμε την σκέψη του σε μια πρόταση αυτή θα μπορούσε να είναι: 
“Μακάρι να καταλάβαιναν πόσο προσπαθώ”.  
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Δυσλεξίας αλλά και με έρευνες, τα αρνητικά συναισθήματα της απογοήτευσης και της αποθάρρυνσης που νιώθουν τα παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες, έχουν ως βάση την αδυναμία τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των άλλων. 
Αυτό ισχύει κυρίως για τα παιδιά που έχουν γονείς με υψηλές απαιτήσεις και χαρακτηριστικά τελειομανίας – τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν πιστεύοντας ότι είναι τρομερό να κάνουν λάθη. 
Αλλά η μαθησιακή δυσκολία, σχεδόν εξ ορισμού, σημαίνει ότι αυτά τα παιδιά θα κάνουν πολλά απρόσεκτα λάθη και ίσως και χαζά λάθη (για κάποιους). 
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι το παιδί να αισθάνεται εξαιρετικά απογοητευμένο με τον εαυτό του. 

Πώς νιώθουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες; 
Οι μαθησιακές δυσκολίες είναι μια πραγματική πρόκληση και δυστυχώς δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον ψυχικό κόσμο των παιδιών. Τα συναισθήματα που θα βιώσει το παιδί εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες όπως η έγκαιρη διάγνωση, το οικογενειακό, κοινωνικό και σχολικό περιβάλλον. 
Τα πιο κοινά συναισθήματα όμως βάση ερευνών είναι τα παρακάτω:  
Άγχος. 
Σύμφωνα με αναφορές, το άγχος είναι το πιο συχνό συναίσθημα που βιώνουν τα άτομα με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες. Τα παιδιά μπορεί να νιώθουν φόβο λόγω της συνεχούς απογοήτευσης και της δυσκολίας στο σχολείο. 
Όλοι μας όταν νιώθουμε άγχος ή φόβο, τείνουμε να αποφεύγουμε αυτήν την κατάσταση που μας το προκαλεί. 
Το παιδί με δυσλεξία δεν αποτελεί εξαίρεση – απλά αρκετά συχνά στη δική του περίπτωση η συμπεριφορά του παρερμηνεύεται. 
Πολλοί γονείς και δάσκαλοι μη μπορώντας να κατανοήσουν αυτή τη συμπεριφορά, τα χαρακτηρίζουν ως τεμπέλικα παιδιά και αδιάφορα. Στην πραγματικότητα όμως η διστακτικότητα των παιδιών αυτών να συμμετέχουν σε σχολικές δραστηριότητες όπως ανάγνωση, μελέτη και καθήκοντα, σχετίζεται με άγχος και τη σύγχυση που νιώθουν παρά με την απάθεια. 
Θυμός. 
Πολλά από τα αρνητικά συναισθήματα που προκαλούνται από τις μαθησιακές δυσκολίες προκύπτουν από το σχολικό και κοινωνικό περιβάλλον. 
Έρευνες έχουν δείξει ότι η απογοήτευση μπορεί να οδηγήσει στο θυμό – κάτι που παρατηρείται αρκετά συχνά στα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες. 
Ο προφανής στόχος αυτού του θυμού είναι το σχολείο και οι εκπαιδευτικοί. 
Όμως είναι επίσης αρκετά συχνό φαινόμενο ο θυμός να στρέφεται και στους γονείς του παιδιού – ιδιαίτερα στις μητέρες. 
Ο θυμός μπορεί να εκδηλώνεται με μια συμπεριφορά απάθειας στο σχολείο, και με μια συμπεριφορά ξεσπάσματος με το που επιστρέφει το παιδί στο σπίτι. 
Οι γονείς τις περισσότερες φορές νιώθουν απογοητευμένοι που προσπαθούν απεγνωσμένα να βοηθήσουν το παιδί τους. Καθώς το παιδί μεγαλώνει και οδεύει προς την εφηβεία – την οποία σηματοδοτεί η σταδιακή ανεξαρτησία του ατόμου, μπορεί να νιώσει μεγάλη εσωτερική σύγκρουση διότι έχει μάθει να εξαρτάται έντονα από τους άλλους. 
Το παιδί μπορεί να αρχίσει να χρησιμοποιεί το θυμό ως ένα μέσο για να ξεφύγει από τα άτομα που εξαρτιόταν μέχρι πρότινος. 
Εύθραυστη εικόνα του εαυτού. 
Σύμφωνα με τον Eriksnon, το παιδί θα πρέπει να έχε επιλύσει τις συγκρούσεις που αφορούν την εικόνα του εαυτού του καθώς και τα αισθήματα κατωτερότητας που μπορεί να νιώθει τα πρώτα σχολικά χρόνια. 
Η εικόνα που έχουν τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες για τον εαυτό τους, είναι εξαιρετικά ευάλωτη και εύθραυστη εξαιτίας της απογοήτευσης και του άγχους που νιώθουν. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το ρόλο τους, την αξία τους και την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους, στο μεγαλύτερο βαθμό μέσα από το σχολικό περιβάλλον. 
Όταν τα παιδιά πετυχαίνουν στο σχολείο, το πιθανότερο είναι ότι θα αναπτύξουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους και θετικούς στόχους για τη ζωή τους. Αντίθετα, τα παιδιά που αποτυγχάνουν και απογοητεύονται στο σχολείο τις περισσότερες φορές νιώθουν κατώτερα από τους άλλους και ότι η προσπάθειά τους δεν είναι ποτέ αρκετή. 
Μπορεί να νιώθουν αδύναμα και ανίκανα σε ένα περιβάλλον που δεν μπορούν να ελέγξουν. 
Μελέτες έχουν δείξει ότι όταν οι περισσότεροι άνθρωποι πετυχαίνουν κάτι το αποδίδουν στον εαυτό τους και στην προσωπική τους προσπάθεια, και όταν αποτύχουν σε κάτι τείνουν να πιστεύουν πως προσπαθώντας περισσότερο θα τα καταφέρουν. Στην περίπτωση όμως των μαθησιακών δυσκολιών, η επιτυχία αποδίδεται σε τυχαίους παράγοντες και η αποτυχία στην ανικανότητα του ίδιου του ατόμου. 
Επίσης από έρευνες έχει βρεθεί πως όσο το παιδί πλησιάζει προς την εφηβική ηλικία, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να ανατρέψει την αρνητική εικόνα του εαυτού του σε θετική – ένας από τους λόγους που κρίνεται αναγκαία η έγκαιρη παρέμβαση. 
Καταθλιπτική διάθεση. 
Η καταθλιπτική διάθεση είναι επίσης συχνό συναίσθημα στις μαθησιακές δυσκολίες και στη δυσλεξία. Αν και τα περισσότερα παιδιά δεν έχουν κατάθλιψη με την κλινική σημασία του όρου, αρκετές φορές νιώθουν συναισθήματα θλίψης και πόνου – αντί να εξωτερικεύουν την οργή τους προς τα έξω, την στρέφουν προς τον εαυτό τους. 
Έχουν αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό τους, τείνουν να βλέπουν τον κόσμο αρνητικά χωρίς να απολαμβάνουν τις θετικές εμπειρίες της ζωής και δυσκολεύονται να φανταστούν οτιδήποτε θετικό για το μέλλον. 
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς;  
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για τα παιδιά να νιώθουν συνεχή ενθάρρυνση και υποστήριξη από το οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον. 
Οι γονείς θα πρέπει να ακούν το παιδί, να το ενθαρρύνουν και να το βοηθούν να εκφράσει τα συναισθήματά του.  Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί, θα πρέπει να επιβραβεύουν την προσπάθεια του παιδιού και όχι μόνο το τελικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει να δίνεται έμφαση στην πρόοδο και όχι στους βαθμούς.  
Οι γονείς θα πρέπει επίσης να προσέχουν τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν για το παιδί. Εκφράσεις όπως “είσαι τεμπέλης” ή “είσαι αδιάφορος”, μπορούν να κάνουν κακό στην εικόνα που έχει το παιδί για τον εαυτό του.  Είναι εξίσου σημαντικό οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά να θέτουν ρεαλιστικούς και πραγματοποιήσιμους στόχους έτσι ώστε να αλλάξουν το φαύλο κύκλο της αποτυχίας.  
Το παιδί θα πρέπει να νιώθει και να βιώνει την επιτυχία σε κάποιο τομέα της ζωής του. Για αυτό είναι σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν δραστηριότητες όπου βλέπουν ότι το παιδί τα καταφέρνει όπως αθλήματα, ζωγραφική κ.α.  
Όλοι μας νιώθουμε καλά όταν ξέρουμε ότι μπορούμε να συνεισφέρουμε θετικά και όταν μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον. 
Οι γονείς θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τέτοιες συμπεριφορές δείχνοντας στο παιδί ότι εκτιμούν τη βοήθεια και τη συνεισφορά του στο σπίτι.  Αποφύγετε κάθε είδους συγκρίσεις είτε προς το θετικό είτε προς το αρνητικό. 
Το παιδί θα πρέπει να ξέρει ότι τον μόνο που έχει να ξεπεράσει είναι τον ίδιο του τον εαυτό.  
Κλείνοντας, αυτό που θα πρέπει να θυμούνται οι γονείς είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ξεχωριστός με το δικό του τρόπο και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες δεν αποτελούν εξαίρεση. 
Η αγάπη, η αποδοχή και ο σεβασμός είναι τα κλειδιά που θα βοηθήσουν το παιδί να δημιουργήσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του και θα του επιτρέψουν να επιδιώξει και να προσπαθήσει για το καλύτερο!  
parentshelp.gr

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki