Υπερβολές στη διαπαιδαγώγηση με τις οποίες εμποδίζουμε την ανάπτυξη των παιδιών μας

Πολλές φορές οι γονείς θέλοντας να κάνουν καλό στα παιδιά τους, συμπεριφέρονται με έναν τρόπο που επιτυγχάνουν δυστυχώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Συνήθως αυτός ο τρόπος αφορά διάφορες υπερβολικές μορφές διαπαιδαγώγησης κι όχι τις προθέσεις καθ’αυτές. 

Οι προθέσεις – μπορεί κανείς να υποθέσει – ότι είναι a priori καλές. 

Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στην υπερβολή.

Υπερβολική αγωνία. 

Πολύ συχνό χαρακτηριστικό στην συμπεριφορά των γονιών απέναντι στα παιδιά τους είναι η αγωνία, ο φόβος, κυρίως μήπως πάθουν κάτι. Μην πέσουν, μην χτυπήσουν, μην τρομάξουν, μην φοβηθούν, μην ανησυχήσουν… ο κατάλογος είναι ατελείωτος!
Υπερβολική καθαριότητα. 

Κάποιοι γονείς προτιμούν ένα καθαρό ρούχο, καθαρά χέρια και καθαρά γόνατα ακόμα κι αν το τίμημα είναι η “ψυχική αποστείρωση”. Αφήστε τα παιδιά να λερωθούν! Αφήστε τα να δοκιμάσουν, να παίξουν,… και ας λασπωθούν, ας λερωθούν κι αυτά και τα ρούχα τους! Η αίσθηση ελευθερίας για ένα μικρό παιδί είναι ανεκτίμητη και αναντικατάστατη.

Υπερβολική προσδοκία. 

Η προσδοκία είναι μια τεράστια παγίδα. Είναι θα λέγαμε “σαν το αλάτι”. Σε λογική (μικρή) ποσότητα νοστιμεύει το φαγητό αλλά στην υπερβολική χρήση του γίνεται πρόβλημα και για την γεύση και για την υγεία συνολικότερα. Θέλουν προσοχή οι προσδοκίες μας (εδώ το ίδιο ισχύει και για τους ίδιους τους εαυτούς μας ως ενήλικες!). 

Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τα παιδιά μας γι΄αυτό που είναι και γι’αυτό που μπορούν και όχι για αυτό που θα θέλαμε ή γι’αυτό που “θα έπρεπε”. Διαφορετικά τα καταπιέζουμε και τα φορτώνουμε ενοχές που δεν καταφέρνουν να μας ευχαριστήσουν…

Υπερβολική σημασία για το «τι θα πει ο κόσμος». 

Έχουμε τις κεραίες μας τεντωμένες να αφουγκραστούμε την εκτίμηση των άλλων για εμάς, με αποτέλεσμα να απομακρυνόμαστε απ΄τον πραγματικό μας εαυτό, αυτό που αυθεντικά θέλουμε οι ίδιοι, θυσιάζοντας τις επιθυμίες μας και τις δυνατότητες μας στο βωμό της δημόσιας εικόνας. 

Υιοθετούμε πρότυπα από την τηλεόραση, τα περιοδικά, από κάθε τι άλλο έξω από εμάς καταπιέζοντας τον εαυτό μας να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε. 

Και δυστυχώς πολύ συχνά παρασυρόμαστε από την λογική αυτή και αντιμετωπίζουμε έτσι και τα παιδιά μας: 

Nα είναι φρόνιμα, υπάκουα, καθαρά, καλοί μαθητές, χωρίς λάθη στην συμπεριφορά, στην εικόνα, στους τρόπους τους…

Όμως όλα τα παιδιά αυτά είναι μια ουτοπία! Τα παιδιά είναι και πρέπει να μείνουν παιδιά, να μεγαλώσουν διανύοντας τα χωράφια της παιδικότητας τους, να περάσουν το φάσμα της αθωότητας τους, να μάθουν μέσα από τα λάθη, να πέσουν, να χτυπήσουν, να λερωθούν, να τσακωθούν, να ερωτευθούν, να…
Ας αφήσουμε τα παιδιά να χαρούν τη μοναδική αυτή περίοδο στην ανάπτυξη τους, την ανεπανάληπτη, την περιβόητη, την αξιοζήλευτη περίοδο πριν την ενηλικίωσή τους….

Γιάννης Ξηντάρας
Πτυχιούχος Ψυχολογίας από το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Εφηβικής Ιατρικής και του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων.

Πηγή: e-psychology.gr

Τα πρώτα του λογάκια

Από: Σιμέλα Κολαγκελέ

Κάποια παιδιά λένε «μαμά» πριν κλείσουν καν τους εννέα μήνες, ενώ άλλα μέχρι να σβήσουν και το δεύτερο κεράκι τους προτιμούν απλώς να ακούν. Δέκα απαντήσεις ρίχνουν φως σε αντίστοιχες ερωτήσεις και αιτιολογούν γιατί η ομιλία εξελίσσεται διαφορετικά από παιδί σε παιδί.

1. Πρέπει να μάθω εγώ στο παιδί μου να μιλάει, ή θα μάθει μόνο του;
Ακούγεται απολύτως λογικό: Η μαμά, ο μπαμπάς και το μεγάλο αδερφάκι μιλάνε και το μικρό επαναλαμβάνει. 

Κι όμως, με την εξέλιξη της ομιλίας τα πράγματα είναι αρκετά πιο περίπλοκα. Η ανάγκη να εκφραστούμε είναι εξίσου σημαντική με εκείνη του να σταθούμε όρθιοι. Διότι τα μικρά παιδιά είναι ικανά μάθησης ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες, όπως, για παράδειγμα, όταν οι γονείς τους είναι κωφάλαλοι ή όταν μεγαλώνουν σε συνθήκες όπου δεν τους μιλούν ιδιαίτερα. 

Τα πρώτα τρία χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι καθοριστικά για τη λεκτική του εξέλιξη. 

Σε περίπτωση που αυτά τα χρόνια δεν του απευθύνει κανείς το λόγο, είναι βέβαιο ότι θα αντιμετωπίσει σημαντικά προβλήματα ομιλίας για το υπόλοιπο της ζωής του. 

Συμπέρασμα: Οι γονείς «οφείλουμε» όχι μόνο να μιλάμε στο μωρό μας, αλλά και να αιτιολογούμε κάποιες πράξεις μας («Τώρα η μαμά θα σε κάνει μπάνιο», «Νύσταξες; Είναι ώρα να πάμε για ύπνο» κ.ο.κ.). Εξίσου σημαντικά είναι τα νανουρίσματα και τα τραγούδια. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να του μιλάμε και να του εξηγούμε ακατάπαυστα τα πάντα πιστεύοντας πως έτσι θα μιλήσει νωρίτερα.

2. Πότε αρχίζει ένα μωρό να μιλάει; 
Πριν την ομιλία έρχεται η αντίληψη. Και αυτή ξεκινάει μόλις αναπτυχθεί επαρκώς η ακοή του μωρού, δηλαδή την 25η εβδομάδα κύησης. 

Ήδη τις τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης τα μωρά μπορούν να διακρίνουν διάφορους ήχους, ενώ από τη στιγμή που γεννιούνται είναι σε θέση να ξεχωρίσουν τη μητρική τους γλώσσα. 

Πρόσφατη έρευνα στο Πανεπιστήμιο του Βίρτσμπουργκ, στην οποία συγκρίθηκαν τα πρώτα κλάματα νεογέννητων μωρών γερμανικής και γαλλικής καταγωγής, έδειξε ότι ήδη από τις πρώτες κιόλας φωνούλες τα μωρά επικοινωνούν στη μητρική τους γλώσσα: Τα «γερμανάκια» έκλαιγαν κατεβαίνοντας την κλίμακα στον τόνο, ενώ τα «γαλλάκια» την ανέβαιναν, στοιχείο που χαρακτηρίζει αντίστοιχα την κάθε γλώσσα.

3. Γιατί είναι το όνομά μας τόσο σημαντικό, όταν μαθαίνουμε να μιλάμε;
Το όνομα, σύμφωνα με έρευνα αμερικανών επιστημόνων, έχει στο μωρό την επιρροή ενός βράχου ή μιας άγκυρας: Αποτελεί μια σταθερή αξία μέσα στην καταιγίδα της γλώσσας και των λέξεων που το βοηθάει να βρει και πάλι τον προσανατολισμό του. 

Την ίδια επιρροή έχουν και κάποιες άλλες λέξεις όπως «και», «με» αλλά και τα άρθρα (ο, η, το).

4. Πώς ξέρουμε αν τα μωρά καταλαβαίνουν τι λέμε; 
Οι έρευνες σε μικρά παιδιά δεν είναι εύκολη υπόθεση, μιας και τα μωρά δεν είναι σε θέση να μας πουν τι σκέφτονται. 

Γι αυτό ακριβώς οι επιστήμονες επεξεργάζονται άλλα σημάδια για να τεκμηριώσουν τις μελέτες τους. 

Για παράδειγμα, παρατηρούν αν τα μωρά στο άκουσμα μιας λέξης ρουφάνε εντονότερα την πιπίλα τους!

5. Γιατί τα τραγούδια αρέσουν τόσο πολύ στα παιδιά; 

Τα μωρά ήδη από την εμβρυϊκή τους ζωή έχουν μια εκ φύσεως έλξη για τη μουσική. Τα νεογέννητα μάλιστα είναι σε θέση να αναγνωρίσουν μελωδίες που άκουγαν μέσα από τον κοιλιά της μαμάς τους. Τόσο τα τραγούδια όσο και τα ποιηματάκια αποτελούν για τα μωρά ιδανικά «βοηθήματα», αφού και στις δύο περιπτώσεις ο ρυθμός αλλά και ο τονισμός των λέξεων είναι εντονότερος απ’ ό,τι στην κανονική ομιλία.

6. Ποιες είναι οι συνηθέστερες πρώτες λέξεις; 
Η λέξη «μαμά» είναι για πάνω από το 70% των παιδιών η πρώτη που ξεστομίζουν. Ακολουθούν οι λέξεις «μπαμπά», «άτα», «μπάλα», «γιαγιά».

7. Τα παιδιά που μιλάνε νωρίς είναι πιο έξυπνα από αυτά που αργούν να μιλήσουν;
Υπάρχει γενικότερα η αντίληψη ότι τα παιδιά που μιλάνε γρήγορα είναι πιο εύστροφα από αυτά που «τεμπελιάζουν», μιας και μπορούν νωρίτερα να μας πουν τι θέλουν και τι σκέφτονται, και αυτό είναι πράγματι εντυπωσιακό. 

Οι επιστήμονες πάντως έχουν άλλη άποψη. Πιστεύουν πως η ευφυΐα δεν σχετίζεται με την ανάπτυξη της λεκτικής ικανότητας. 

Απόδειξη: Παιδιά με νοητική στέρηση είναι σε θέση να μιλάνε και να επικοινωνούν. 

Οι αναπτυξιολόγοι σύσσωμοι συμφωνούν πως ναι, η πρώιμη λεκτική ικανότητα μπορεί να είναι ένδειξη για υψηλή ευφυΐα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως ένα παιδί που θα αποφασίσει να μιλήσει στα δύο του δεν μπορεί να εξελιχθεί σε έναν μικρό Αϊνστάιν.

8. Γιατί τα κορίτσια μιλάνε πιο γρήγορα απ’ ό,τι τα αγόρια; 
Κι όμως, η παραπάνω άποψη δεν είναι μύθος, αλλά αποτέλεσμα στατιστικής. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους της ζωής τους τα κορίτσια μαθαίνουν κατά μέσο όρο 120 λέξεις, ενώ τα αγόρια φτάνουν μόλις τις 90. 

Μέχρι και το νηπιαγωγείο τα κορίτσια είναι πρωταθλήτριες στη «φλυαρία» και επίσης επισκέπτονται τρεις φορές πιο σπάνια το λογοθεραπευτή απ’ ό,τι τα αγόρια. 

Δεν υπάρχει καμιά σαφής απάντηση γιατί συμβαίνει αυτό, οι ειδικοί όμως τείνουν στο συμπέρασμα πως ορμονικοί παράγοντες είναι η αιτία, που κάνουν τον θηλυκό εγκέφαλο να ωριμάζει γρηγορότερα. 

Συμπέρασμα: Τα κορίτσια επεξεργάζονται νωρίτερα και ευκολότερα τη γλώσσα, ενώ τα αγόρια χρειάζονται ένα συνδυασμό οπτικών και ακουστικών επιρροών για να φτάσουν στο ίδιο επίπεδο.

9. Μπορεί να χάσει ένα παιδί τη διάθεση να μιλάει;
Ναι, όταν παρουσιάζονται διαταραχές στη λεκτική ανάπτυξη. Πρόκειται για ένα συνδυασμό που αποτελείται από περιορισμένο λεξιλόγιο, «κακή» σύνταξη και εκφραστικό πρόβλημα. 

Τα παιδιά που γεννιούνται με αυτή τη διαταραχή (η οποία εμφανίζεται ανεξαρτήτως βιοτικού και μορφωτικού οικογενειακού επιπέδου) κάνουν θαυμάσια πρόοδο με τη βοήθεια λογοθεραπείας. 
Υπάρχει και η άλλη πλευρά: Υγιή παιδιά που όμως έχουν φτωχό λεξιλόγιο και δεν μπορούν να εκφραστούν σωστά, γιατί στο σπίτι δεν τους μιλάνε και δεν τους διαβάζουν αρκετά, αφήνοντας αυτό τον σημαντικό ρόλο πολλές φορές στην τηλεόραση. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθάει η λογοθεραπεία, αλλά μια εκπαιδευτικός που θα ενδιαφερθεί για το παιδί.

10. Τι να κάνω αν το παιδί μου δεν μιλάει «όπως πρέπει»; 
Υπάρχουν «σιωπηλά» παιδιά που δεν τους αρέσουν τα πολλά λόγια και ξαφνικά στα δεύτερα τους γενέθλια αρχίζουν να μιλάνε και δεν βάζουν γλώσσα μέσα. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να έχουμε το νου μας ώστε να μην παραβλέψουμε κάποιες σημαντικές ενδείξεις. 

Το πρώτο έτος: 

Μήπως το μωρό σας έχει κλείσει τον πέμπτο του μήνα και κλαίει ακόμη μονότονα όπως όταν μόλις είχε γεννηθεί; 

Είναι ήδη έξι μηνών και δεν βγάζει ακόμη φωνούλες; 

Και τα δύο μπορεί να οφείλονται σε πρόβλημα ακοής. 

Λίγο πριν τα δεύτερα γενέθλιά του ο παιδίατρος οφείλει ούτως ή άλλως να ελέγξει: 

Πόσες λέξεις ξέρει το παιδί; 

Μπορεί να δημιουργήσει μια πρόταση με τουλάχιστον δύο λέξεις; Όσο νωρίτερα λάβει βοήθεια από ειδικό τόσο καλύτερη θα είναι η εξέλιξή του.

Με τη συνεργασία της Ελισάβετ Κυριακοπούλου.

imommykids

Να θυμηθώ ... Μαθήματα ζωής για μας και τα παιδιά μας

Να θυμηθώ, πριν πεθάνω… να ζήσω.

* Να θυμηθώ να γελάσω, πριν κλάψω.

* Να θυμηθώ να αγκαλιάσω τον εαυτό μου πριν αυτο-μαστιγωθώ.
* Να θυμηθώ να πιστέψω ότι μπορώ να το κάνω, πριν με πιάσει η αυτο-απόρριψη.
* Να θυμηθώ να ακούσω την εσωτερική φωνή μου, πριν μου επιβληθεί έξωθεν η πορεία της ζωής μου.
* Να θυμηθώ να δοκιμάσω πράγματα, πριν κατασταλάξω σε αυτό που μου αρέσει.
..........
* Να θυμηθώ να ακούσω και να αφουγκραστώ, πριν μιλήσω.
* Να θυμηθώ να κοιτάξω ψηλά, πριν ρίξω χαμηλά το βλέμμα μου.
* Να θυμηθώ να αγαπήσω τους ανθρώπους, πριν απογοητευτώ από αυτούς και χωρίσουν οι δρόμοι μας.
* Να θυμηθώ να κατανοήσω τι έχουν περάσει οι άλλοι και πώς σκέφτονται, πριν τους επικρίνω.
* Να θυμηθώ να δω στον άλλον αυτό που είναι και όχι αυτό που θα ήθελα ή που χρειάζομαι εγώ να είναι.
* Να θυμηθώ να κοιτάξω κάποιον στα μάτια, πριν του γυρίσω την πλάτη.
* Να θυμηθώ να αποδεχτώ τους άλλους με τα ελαττώματά τους, πριν προσπαθήσω να τους αλλάξω για να ταιριάζουν με τα δικά μου «σωστά» δεδομένα.
* Να θυμηθώ ότι στη ζωή δεν υπάρχει το τέλειο, αλλά το αληθινό με τις ατέλειές του, οι οποίες το κάνουν μοναδικό
* Να θυμηθώ να αντιμετωπίσω τους άλλους ως κάτι διαφορετικά αξιόλογο, αλλά όχι κατώτερο.
* Να θυμηθώ ότι η ζωή δεν είναι πρόβα, αλλά κατευθείαν παράσταση πριν αποφασίσω να αναβάλλω κάτι.
* Να θυμηθώ ότι στο τέλος θα μετανιώνω για τις ευκαιρίες που δεν πήρα, πριν αποφασίσω να κάνω πίσω.
*Να θυμηθώ, πριν πεθάνω… να ζήσω.

περισσότερα εδώ: enallaktikidrasi

Παιδεία και αγωγή των νέων κατά τους Τρεις Ιεράρχες

... Τα τελευταία χρόνια στις εορτές των Αγίων Τριών Μεγάλων Ιεραρχών, Οικουμενικών Διδασκάλων και προστατών της Παιδείας μας, συνειδητά προβληματιζόμαστε όλοι και ανησυχούμε για την πορεία, στην οποία βρίσκεται η Παιδεία διεθνώς, αλλά ιδιαίτερα στην χώρα μας, η οποία έχει χιλιετιών παράδοση παιδείας και προσφοράς πολιτιστικής.

Ο αποχωρήσας 20ος αιών, με τον οποίον έκλεισε η δεύτερη χιλιετία, θεωρείται ως αποκορύφωση της προσπάθειας, που άρχισε ο Δυτικός πολιτισμός και εφήρμοσε επί τρεις αιώνες, να έρθει σε πλήρη ρήξη με το παρελθόν, ν’ απορρίψει σχεδόν στο σύνολό της την πολιτιστική κι εκπαιδευτική παράδοση της ελληνοχριστιανικής αρχαιότητος, της προχριστιανικής και της χριστιανικής, να αποδεσμευτεί από την ιστορική μνήμη, από δοκιμασμένες και καθιερωμένες αξίες και πεποιθήσεις και να στηρίξει το μέλλον της ανθρωπότητος στη γνώση και στην επιστήμη. 

Ιδιαίτερα στην προσπάθεια αυτή επλήγησαν οι θρησκευτικές και ηθικές αξίες, που συνδέονται άμεσα μεταξύ τους αφού ουσιαστικά χωρίς Θεό, νομοθέτη και ρυθμιστή της ηθικής συμπεριφοράς, όλα επιτρέπονται και όλα μεταβάλλονται ανάλογα με τις χρησιμοθηρικές και ευδαιμονιστικές απόψεις της κάθε εποχής.
…..

Το μεγάλο όμως και κυρίαρχο αίτημα της εθνικής παιδευτικής παραδόσεως του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Πυθαγόρα, του Πλουτάρχου, του Πλωτίνου και στη συνέχεια των μεγάλων Αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας μας, που το εσυνέχισαν και το επλούτισαν, αγνοήθηκε και συκοφαντήθηκε γιατί δεν ταίριαζε στο νέο πολιτιστικό δρόμο και όραμα.

Διαπνεόταν αυτή η παράδοση των ευσεβών φιλοσόφων και των Αγίων Πατέρων από ισχυρή μεταφυσική πνοή, από θεοσέβεια, και προέβαλε, μαζί με τη γνώση, την αναγκαιότητα της αρετής και την αποφυγή της κακίας. 

Όλος ο πνευματικός βίος της αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου σφραγίζεται από την ευσέβεια και την αρετή, όπως αυτό αποτυπώνεται ακόμα και στις αρχαίες τραγωδίες, στην καθημερινή ζωή, στα μνημεία που σώθηκαν, τον Παρθενώνα και την Αγιά Σοφιά, πολύ περισσότερο βέβαια στο πλήθος των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας, οι οποίοι ουσιαστικά πραγματοποίησαν το ιδανικό του «φιλοσόφου βίου». 

Επί δυόμισι και πλέον χιλιάδες χρόνια η ανθρωπότητα πορεύτηκε εξισορροπητικά και πολιτισμένα. Δεν έλειψαν βέβαια οι σκοτεινές πλευρές και οι παρεκκλίσεις, οι αδικίες και οι ανισότητες, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις, οι διωγμοί και οι κατατρεγμοί και φαινόμενα παρακμής, και ηθικής ακόμη. 

Υπήρχε όμως πάντοτε η δυνατότητα και η θέληση, ακόμα και μέσα σ’ αυτά, να καθρεφτίζεται η ανθρωπότητα στον καθρέπτη των ηθικών και πνευματικών αξιών και να βλέπει το παραμορφωμένο της πρόσωπο, να φιλοσοφεί, να στοχάζεται για το πρέπον και το δέον, να αξιολογεί και να εκτιμά και να προσπαθεί να βελτιωθεί πνευματικά.

Αυτός ο κόσμος όμως των δυόμισι χιλιάδων ετών της κοινής ελληνοχριστιανικής παιδευτικής παραδόσεως από τον 18ο αιώνα, τον περίφημο αιώνα του Διαφωτισμού, αποτελεί παρελθόν για τον Δυτικό πολιτισμό, μέσα στον οποίον, δυστυχώς, έχουμε ενταχθεί κι εμείς και πηγαίνουμε πιο βαθιά. Δεν υπάρχει πλέον ο καθρέπτης της ανθρωπιστικής, της ελληνοχριστιανικής παιδείας, η ευσέβεια και η αρετή είναι συκοφαντημένες και άχρηστες, δεν είναι πλέον αξίες αλλά είναι απαξίες. Ο σκοπός της παιδείας δεν είναι διπλός, η καλλιέργεια δηλαδή της επιστήμης αλλά και της αρετής, η μέσω της γνώσης μορφοποίηση-μεταμόρφωση του ανθρώπου εις καλόν καγαθόν, αλλά η αποοικειοποίηση της γνώσης και της επιστήμης, η εκτροπή της παιδείας σε εμπορικό και οικονομικό μέγεθος, που θα εξασφαλίζει επαγγελματικά και οικονομικά οφέλη, η μετατροπή των μαθητών από πρόσωπα με ποικίλες πτυχές σε εγκεφάλους, σε computers, σε μηχανές που απομνημονεύουν και παράγουν. Αυτή η περίφημη σκοποθεσία της παιδείας απασχολεί ως και άλλους και την ελληνική πραγματικότητα, αφού και από το Σύνταγμα και τους σχετικούς νόμους προσπαθούν οι σοφοί μεταρρυθμιστές να απαλείψουν οτιδήποτε έχει σχέση με θρησκευτική και ηθική αγωγή των ελληνοπαίδων και να εισαγάγουν το Δυτικό μοντέλο της παιδείας.
…….
Με την παρουσία των Αγίων Τριών Ιεραρχών, των μεγάλων αυτών διδασκάλων, θα χρειαζόταν κανένας πολλές ώρες για να παρουσιάσει το παιδευτικό έργο, και στη ζωή τους και στο έργο τους, των Τριών Αγίων Μεγάλων Ιεραρχών. 

Και για να φράξουν τα στόματα, να φραγούν τα στόματα, αυτών οι οποίοι τολμούν και υποβιβάζουν τους Τρεις Αγίους ως προστάτας της Παιδείας και αρχίζουν σιγά-σιγά με την εορτή των Τριών Ιεραρχών ως προστατών της Παιδείας, να την υποβαθμίζουν, αλλά ακόμη κι από καθαρά κοσμική άποψη, από καθαρά κοσμικής παιδείας δεν υπάρχουν ανάλογα πρότυπα μορφωμένων ανθρώπων και παιδαγωγών σαν τους Τρεις Ιεράρχες. 

Σε έρευνες που έχουνε γίνει από σύγχρονους ερευνητάς γνωρίζετε ότι οι Τρεις Ιεράρχες στην εποχή τους ήταν περισσότερο μορφωμένοι, περισσότερο αρχαιομαθείς, είχαν σπουδάσει του κόσμου τις επιστήμες και κανένας δεν μπορούσε να συγκριθεί και να παραβληθεί με την εποχή τους. 

Και μια και ο λόγος το φέρνει εδώ, να σας πω π.χ., το έχω σημειώσει κάπου εδώ, ότι ο Μέγας Βασίλειος διατηρούσε αλληλογραφία με το γνωστό ρήτορα της αρχαιότητος τον Λιβάνιο, τον οποίον είχε περί πολλού ο αυτοκράτωρ ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος επεδίωκε να καταργήσει, να χτυπήσει τον χριστιανισμό για να επαναφέρει την ειδωλολατρία. 

Είδωλο της ελληνικής παιδείας της ειδωλολατρικής ο ρήτωρ Λιβάνιος, καλοπληρωμένος· τον έπαιρναν από πόλη σε πόλη με χρυσούς μισθούς για να διδάσκει ρητορική και φιλολογία. Μαθηταί του Λιβανίου ήταν και οι Τρεις Ιεράρχαι. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος στα γεράματά του, οι δύο που ήταν μεγαλύτεροι ο Μέγας Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος σε νεότερη ηλικία, στην Αντιόχεια και στην Κωνσταντινούπολη. Γνωρίζετε όλοι σας ότι όταν ερωτήθηκε ο Λιβάνιος, ποιον θα επιθυμούσε ν’ αφήσει διάδοχο, απήντησε «Ιωάννην ή μη αυτόν οι χριστιανοί εσύλησαν» · ήθελα ν’ αφήσω ως διάδοχό μου τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο αν δεν ήταν Χριστιανός, αν δεν τον είχαν κερδίσει οι χριστιανοί. Κι έχω εδώ, θα σας το πω όμως περιληπτικά, έχω εδώ ένα κείμενο αλληλογραφίας ανάμεσα στο Λιβάνιο και στον Μέγα Βασίλειο. 

Έστειλε ο Μέγας Βασίλειος στο Λιβάνιο μία επιστολή στέλνοντάς του κάποιον γνώριμό του από την Καππαδοκία· και του γράφει του Λιβανίου: «Ιδού πέμπω σοι και έτερον Καππαδόκην», του έστελνε συχνά Καππαδόκες ο Μέγας Βασίλειος του Λιβανίου. 

Όταν λοιπόν πήρε την επιστολή του Μεγάλου Βασιλείου ο Λιβάνιος, του λέει στην αρχή, μου αρέσει αυτό που διαρκώς μου λες, ιδού πέμπω σοι και έτερον Καππαδόκην, και μου στέλνεις πολλούς μαθητάς Καππαδόκες. 

Αλλά αυτό που έπαθα με την επιστολή σου, λέει, θα σου το διηγηθώ· το διηγείται στην επιστολή του. Όταν, λέει, διάβασα την επιστολή σου, μια ολιγόλογο, λιτή, ακριβολόγο επιστολή -λιτός λόγος, αρχαιοελληνικός- γέλασα, χάρηκα, ευφράνθηκα για το πόσο καλός μαθητής μου είσαι. Και με είδαν, λέει, όσοι ήταν εκεί αξιωματούχοι και με ρώτησαν, γιατί γελάς; Γελάω, λέει, αλλά συγχρόνως και λυπάμαι. 

Γελάω διότι έχω έναν τόσο καλό μαθητή και λυπούμαι διότι «νενικήμεθα», γιατί νικηθήκαμε. Από ποιον νικήθηκες, του είπαν οι εκεί παριστάντες. Νικηθήκαμε απ’ τον χριστιανό τον Βασίλειο. 

Και γνωρίζετε όλοι σας το παίγνιο που αντηλλάγη μεταξύ του Μεγάλου Βασιλείου και του Ιουλιανού του Παραβάτου. Ορισμένοι ερευνηταί αμφισβητούν τη γνησιότητα της επιστολής ανάμεσα στον Μέγα Βασίλειο και στον Λιβάνιο, αλλά αυτό είναι δείγμα πάντως αυτού του πνεύματος. 

Έγραψε ο Μέγας Βασίλειος στον Λιβάνιο μία επιστολή, τη διάβασε ο Λιβάνιος και είπε «ανέγνων, έγνων, κατέγνων», την διάβασα, την κατάλαβα και την καταδίκασα. 

Τον απαντάει, -δέστε εδώ αριστομάθεια, την οποίαν την καταργήσαμε- ο Μέγας Βασίλειος: «ανέγνως, αλλ’ ουκ έγνως· ει γαρ έγνως, ουκ αν κατέγνως», την διάβασες αλλά δεν την κατάλαβες· γιατί αν την καταλάβαινες δεν θα την καταδίκαζες.

Δεν θέλω εδώ να σας παρουσιάσω γνώμες ...

Μαμά, τα άλλα παιδιά με κοροϊδεύουν!

Πολλά παιδιά βρίσκονται σε δύσκολη θέση, όταν τα άλλα παιδιά τα κοροϊδεύουν. 

Επειδή φοράει γυαλιά; 

Επειδή είναι παχουλό; 

Όπως και να έχει πρόκειται για μια δυσάρεστη κατάσταση κι εσύ ως γονιός πρέπει κάτι να κάνεις.

Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα και μπορεί να δημιουργήσει στο παιδί αμφιβολίες για τον εαυτό του. 

Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου σε συμβουλεύει πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να το αντιμετωπίσει…

Γιατί συμβαίνει αυτό;

“Μπαμπά, ο Φώτης με κοροϊδεύει, μου λέει συνέχεια ότι είμαι γυαλάκιας, δε με θέλει στην παρέα…. Στενοχωριέμαι πολύ, δεν έχω με ποιον να παίξω.”

Οι αιτίες που βρίσκουν τα παιδιά για να αποκλείουν κάποιους συμμαθητές από την παρέα τους είναι πάρα πολλές. 

Μερικές από αυτές είναι όταν έχουν μαλώσει ή διαφωνήσει, όταν κάποιος είναι επιθετικός ή εριστικός, όταν βλέπουν ένα παιδί δειλό, εσωστρεφές, που δεν αντιδρά στα πειράγματα, ή όταν ένα παιδί έχει κάποια ιδιαιτερότητα, δηλαδή είναι παχουλό ή φορά γυαλιά ή έχει πεταχτά αυτιά κι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στα πειράγματα.

Συνήθως ένας είναι ο αρχηγός στα πειράγματα και οι άλλοι ακολουθούν. Τα παιδιά που δέχονται αυτά τα πειράγματα δυσκολεύονται πολύ να δεχτούν την απόρριψη αυτή. Συχνά, θυμώνουν, κλαίνε ή αρχίζουν να έχουν αμφιβολίες για τον εαυτό τους.

Πώς μπορείτε να βοηθήσετε:
– Είναι καλύτερα να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει ευθέως την απογοήτευσή του.
– Προσπαθήστε να μάθετε γιατί έχει αποκλειστεί από τους φίλους του. Μάλιστα, ακόμη κι ΑΝ διαφωνείτε με αυτά που σας λέει, μάθετε να είστε υπομονετικός συνομιλητής, χωρίς να το κρίνετε.
– Βεβαιώστε το πώς, έστω κι αν δεν γίνεται δεκτό από την παρέα, είναι μια χαρά.
– Προτρέψτε το να αρχίσει να συναναστρέφεται και άλλα παιδιά.
– Αν υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι, για τους οποίους το αποφεύγουν κάποια παιδιά στο σχολείο, όπως η εμφάνισή του, η συμπεριφορά του και οι επιδόσεις του στο σχολείο, η κοινωνική ή οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, βοηθήστε το να αποδεχθεί τις διαφορές αυτές και, αντίστοιχα, να εντοπίσει τα δυνατά του σημεία και να νιώθει γι’ αυτά χαρά και υπερηφάνεια.
– Ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για να βοηθήσετε το παιδί σας στην κατεύθυνση αυτή, είναι να ανακαλέσετε μια δική σας παρόμοια εμπειρία απόρριψης από το παρελθόν. 

Εξηγήστε του τι κάνατε εσείς σ’ αυτή την περίπτωση. Πως αντιδράσατε, πως νιώσατε και πως διαχειριστήκατε τα αισθήματα απόρριψης.
– Βρείτε εναλλακτική λύση, όπως π.χ. να γραφτεί σε κάποιον αθλητικό σύλλογο ή να εξασκήσει κάποιο χόμπι.
– Να κάνει παρέα με παιδιά της γειτονιάς ή και με παιδιά δικών σας φίλων και συγγενών.
– Μην πιέζετε, πάντως, τις καταστάσεις. Μην παίρνετε το μέρος του, μην το κανακεύετε γιατί έτσι δεν το βοηθάτε. Αντίθετα, προτρέψτε το να αντιδράσει, να κάνει παρέα με κάποιο άλλο παιδί που σίγουρα υπάρχει.
– Τέλος, αν το παιδί συνεχίσει να έχει δυσκολίες, ζητήστε βοήθεια ψυχολόγου.

tropaio-news.gr

Τα παιδιά μας, ό,τι πολυτιμότερο έχουμε.

«Τα παιδιά είναι ευτυχία».
Πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει και άλλες τόσες έχουμε πει αυτή την φράση; 

Κι όμως όσες φορές και αν την συναντήσουμε, δεν χορταίνουμε να συμφωνούμε, να γνέφουμε καταφατικά, να επαυξάνουμε.

Τα παιδιά μας….

Μια ανεξάντλητη πηγή ευτυχίας. Μόνο και μόνο η ύπαρξή τους. Μόνο και μόνο η παρουσία τους. Η απόλυτη αντικαταθλιπτική αγωγή. Δράση ασυναγώνιστη.

Τα παιδιά μας….
Μικρά, μεγάλα, πάντα είναι παιδιά μας. Δεν κουραζόμαστε να τα καμαρώνουμε, δεν σταματάμε να τα νοιαζόμαστε, δεν μπορούμε να μην τα σκεφτόμαστε. Μια σχέση μοναδική στα όρια της εξάρτησης. 

Ας μην κρυβόμαστε: χωρίς τα παιδιά μας δεν μπορούμε, παθαίνουμε στέρηση.

Τα παιδιά μας… ένα χαμόγελό τους αρκεί να μας ξεκουράσει, ένα γέλιο τους να μας απογειώσει. 

Ο πόνος τους μας ισοπεδώνει, γίνεται αβάσταχτος, θέλουμε να πονέσουμε εμείς γι΄ αυτά. Όμως όχι. Αντέχουμε για το καλό τους: μαθαίνουμε να αντέχουμε τον πόνο τους για να τα βοηθήσουμε να μεγαλώσουν, να ωριμάσουν, να μάθουν.

Τα παιδιά μας… ό,τι πολυτιμότερο έχουμε...
Ή μήπως σκέφτεστε τίποτα καλύτερο;...

Γιάννης Ξηντάρας – Ψυχολόγος 

paidi-efivos

Κάτω των πέντε ετών τα 27 παιδιά που πέθαναν από το κρύο στο Αφγανιστάν - Freezing weather kills 27 Afghan children

Τον θάνατο 27 παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών προκάλεσαν οι σφοδρές χιονοπτώσεις και το κρύο σε απομονωμένη περιοχή του βορείου Αφγανιστάν, σύμφωνα με ανακοίνωση των αρχών.

Freezing weather kills 27 Afghan children

Οι δρόμοι της περιοχής Νταρζάαμπ στην επαρχία Τζαουζτζάν έχουν αποκλειστεί από ένα στρώμα χιονιού ύψους 50 εκατοστών και οι κάτοικοι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη, ενώ η θερμοκρασία έχει πέσει στους -10 βαθμούς Κελσίου.
«Δυστυχώς, 27 παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους από τις σφοδρές χιονοπτώσεις και το κρύο», δήλωσε ο κυβερνήτης της περιοχής Ραχματουλάχ Χασάρ, διευκρινίζοντας ότι τα παιδιά πέθαναν τις τελευταίες δύο με τρεις ημέρες.

Όλα τα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους ήταν κάτω των πέντε ετών, πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας ότι καθώς εξακολουθούν να είναι αποκλεισμένοι οι δρόμοι ο απολογισμός μπορεί να αυξηθεί.

Ο Ρεζά Γαφούρι, εκπρόσωπος του κυβερνήτη της επαρχίας Τζαουζτζάν, επιβεβαίωσε τον θάνατο των μικρών παιδιών και σημείωσε ότι πρόκειται να αποσταλεί βοήθεια στην περιοχή.

Δεκάδες άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από τις χιονοπτώσεις και τις χιονοστιβάδες κάθε χειμώνα στο Αφγανιστάν, καθώς η έλλειψη επαρκών υποδομών δυσχεραίνει τις επιχειρήσεις διάσωσης κατά τη διάρκεια φυσικών καταστροφών.

naftemporiki

Ευτυχώς υπάρχουν τα παιδιά…!

Τα παιδιά είναι το μέλλον, διδάσκουν Πολιτισμό και έχουν την δύναμη να αψηφούν τις κακοτοπιές και τις δύσκολες καταστάσεις. 

Πριν λίγες ημέρες, παιδιά από το 35o Δημοτικό Αθηνών έσπασαν τους κουμπαράδες τους και πρόσφεραν 25 ευρώ στην Ένωση Μαζί για το Παιδί. 

 Στο γράμμα που έστειλαν έγραψαν: 

«Γεια σας, με λένε Ερνέστο και μαζί με την τάξη μου κάναμε ένα Χριστουγεννιάτικο παζάρι και αποφασίσαμε να σας στείλουμε 25 ευρώ για να τα δώσετε στα παιδιά με πολύ αγάπη».

Τελικά ο κόσμος είναι πιο μεγάλος και πιο όμορφος, 
όταν τα παιδιά ενώνουν τα χέρια τους.  

Αναρτήθηκε από Λευτέρης Θεοδωρακόπουλος

Donald Henderson: Ο "ασήμαντος" θάνατος ενός ανθρώπου που έσωσε 74 εκατομμύρια ζωές

Ένας ασήμαντος θάνατος και 74 εκατομμύρια ζωές
Του Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη* 

Η χρονιά-δρεπάνι 2016 ήταν ίσως η χρονιά που περισσότερο από κάθε άλλη είδε τα social media να γεμίζουν από κλαψουρίσματα και νοσταλγίες για μια σειρά από διάσημα ονόματα που «έφυγαν».

Και φυσικά δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό. 

Δεν υπάρχει τίποτα το κακό στο να αναπολείς τα τραγούδια του George Michael ή του Prince αλλά είναι απολύτως προβληματικό και ενδεικτικό των αξιών μας το ότι η κλάψα περιορίζεται σε ανθρώπους της εμπορικής λαϊκής διασκέδασης (ξέρω ότι δε θα αρέσει αυτός ο χαρακτηρισμός) και ούτε καν σε καλλιτέχνες, πολύ δε περισσότερο δε θα περιλάβει εκείνους που προσέφεραν πραγματικά στην ανθρωπότητα.

Το όνομά του είναι Donald Henderson και γεννήθηκε το 1928 στο Λέικγουντ, στο Οχάιο. Πέθανε στις 19 Αυγούστου 2016 σε ηλικία 87 ετών στη Βαλτιμόρη. 

Προφανώς κανείς δεν τον έχει ακούσει, δεν ξέρει καν για το έργο του και φυσικά ούτε συζήτηση για το θάνατό του.

Στη δεκαετία 1967-77 ήταν επικεφαλής μιας μικρής ομάδας του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας με την ονομασία Μονάδα Εκρίζωσης της Ευλογιάς (Smallpox Eradication Unit) και τη χρηματοδότηση της USAID.

Την εποχή εκείνη περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαιναν κάθε χρόνο από τη νόσο αυτή, κυρίως στη Βραζιλία και σε χώρες της Αφρικής. Ο ΠΟΥ βρέθηκε στην ευτυχή θέση να ανακοινώσει ότι από το 1979 δε σημειωνόταν πλέον κανένας θάνατος παγκοσμίως και η ευλογιά είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης.

Αυτό είχε συμβεί λόγω της επιτυχημένης στρατηγικής της ομάδας αυτής. Είχε αποδειχτεί ότι ένα επιτυχημένο πρόγραμμα εμβολιασμών δεν ήταν αρκετό για να κερδηθεί η μάχη. 

Η επιτυχία ήρθε με την εγκατάσταση μηχανισμών «Παρακολούθησης και περιορισμού» (surveillance-containment) χάρη στους οποίους καταγραφόταν ταχύτατα όλα τα νέα κρούσματα και εμβολιαζόταν τάχιστα όλοι οι συγγενείς και κοντινοί κάτοικοι στη γύρω περιοχή. 

Η προσπάθεια ήταν γιγάντια, πήραν μέρος 73 χώρες και το τελευταίο κρούσμα αναφέρθηκε στη Σομαλία στις 26 Οκτωβρίου 1977.

Η ευλογιά ήταν η πρώτη νόσος από εκείνες που ταλαιπωρούν το ανθρώπινο είδος επί αιώνες η οποία εξαλείφθηκε. Η επιτυχία αυτή οδήγησε στην εκπόνηση παρόμοιων προγραμμάτων που έχουν φέρει στο όριο της εξάλειψης την πολιομυελίτιδα και άλλες ασθένειες, και σε μεγάλο βαθμό η επιτυχία αυτή οφείλεται στον Henderson.

Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία και ακαδημαϊκές θέσεις συμπεριλαμβανομένου του Albert Schweitzer International Prize for Medicine, Health for All Medal of the World Health Organization και του US Presidential Medal of Freedom.

Κανένα Nobel δε δόθηκε γι’ αυτό το επίτευγμα, τα Nobel πήγαν σε τρεις προέδρους των ΗΠΑ, κανένα δάκρυ δε χύθηκε, όλη η κλάψα πήγε στον Johan Cruyff και τον David Bowie. Τυχαίο που σε όλους τους απολογισμούς των σημαντικών θανάτων για το 2016 έχει μόνο τραγουδιστές, ηθοποιούς και δευτεροκλασάτους συγγραφείς;

Ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού δυσκολεύεται να βρει την Αγγλία και τη Γαλλία στο χάρτη και αμφιβάλω αν ξέρει με ποιους πολέμησε ο Λεωνίδας στις Θερμοπύλες. Ξέρει όμως πολύ καλά τα latest hits. 

Είναι δυνατόν να έχει κανείς την απαίτηση να ξέρει τι είναι ο ΠΟΥ, τι η ευλογιά και από τι αιτίες θανάτου έχουμε γλυτώσει την τελευταία δεκαετία;

Από το 1979 που αναφέρθηκε ο τελευταίος θάνατος από ευλογιά, έχουν περάσει 37 χρόνια και έχουν σωθεί 74 εκατομμύρια ζωές. Τόσοι πέθαναν και στους δυο παγκόσμιους πολέμους μαζί.
Δε χρειάζονται δάκρυα για τον Henderson. Δεν τα έχει ανάγκη, σε αντίθεση με τα δημοφιλή λαϊκά είδωλα.

* Ο Κωνσταντίνος Ν. Φουντουλάκης είναι αναπληρωτής καθηγητής Ψυχιατρικής ΑΠΘ.

anoixtoparathyro

«Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού που κοίμιζαν τους ξένους;»...

«Ξένος σε ευλογημένο τόπο.
Για αυτό σου λέω. Σταμάτα να γκρινιάζεις. Πάντα ήμασταν το χωνευτήρι των λαών. Το σταυροδρόμι της πορφύρας, του μεταξιού, του πάπυρου, του κέδρου, των θεών και του Έρωτα που έχεις ξεχάσει να πιστεύεις.
Πάντα ήμασταν το σταθερό «Ανάμεσα» των ανθρώπων, στο πελαγίσιο χάσιμό τους και ο σταθμός ανεφοδιασμού στα ταξίδια από τον έναν κόσμο στον άλλο.
Πάντα ήμασταν εκείνο το ιερό «Ανάμεσα» που πάντα ξαπόσταιναν και δροσίζονταν οι Άλλοι. Οι Ξένοι. Εκεί... κάτω από τις ελιές και τα αρμυρίκια και μέσα στο στήθος των εύρωστων γυναικών.
Γι αυτό και είμαστε όμορφοι.
Και ζωντανοί.

Και μας αρέσει ακόμα να ξαπλώνουμε πάνω στην άμμο και να κοιτάμε κατάματα τον ήλιο και να χορεύουμε μαζί με άλλους τις χαρές μας, και να πίνουμε, και να χορεύουμε, και να μπαίνουμε ο ένας μέσα στο σώμα του άλλου αχόρταγα.
Τα ξέχασες όλα αυτά;
Ξέχασες μήπως πως είμαστε από τους λίγους λαούς που ακόμα αγκαλιαζόμαστε στο πένθος μας.
Που δεν είναι ντροπή για τους άντρες να φιλιούνται από εκτίμηση και οι γυναίκες να αγκαλιάζουν έναν ξένο άντρα, όπως θα αγκάλιαζαν το παιδί τους για παρηγοριά;

Ξέχασες τη γιαγιά και τον παππού πως έκαναν πράξη το Θεό, για αυτό και έτρωγαν με τους φτωχούς, κοίμιζαν τους ξένους και έλουζαν με έλαιο και κρασί τις πληγές τους;
Πως μπόρεσες να ξεχάσεις την κληρονομιά σου;
Μη φοβάσαι όμως.
Γιατί έτσι ήταν πάντα η Ελλάδα.
Το πεπρωμένο της σφραγίστηκε για πάντα από τη μουσική, τα καρυκεύματα και τα χρώματα των ανθρώπων που πέρασαν και την αγάπησαν.
Αφέσου στην Ομορφιά ….
Ή γίνε ένας ξένος σε αυτό τον ευλογημένο τόπο».

Πηγή.
Διαδώστε την "Ιδεοπηγή"

Μετά τον Επιτάφιο καταργείται και η Αντιγόνη

Καταργούν την Αντιγόνη στο λύκειο

Οὐδὲν γὰρ ἀνθρώποισιν οἷον ἄργυρος

κακὸν νόμισμ' ἔβλαστε. τοῦτο καὶ πόλεις

πορθεῖ, τόδ' ἄνδρας ἐξανίστησιν δόμων,

τόδ' ἐκδιδάσκει καὶ παραλλάσσει φρένας

χρηστὰς πρὸς αἰσχρὰ πράγμαθ' ἵστασθαι βροτῶν

πανουργίας δ' ἔδειξεν ἀνθρώποις ἔχειν

καὶ παντὸς ἔργου δυσσέβειαν εἰδέναι.

Σοφοκλή «Αντιγόνη» στ. 295-301

Ελεύθερη απόδοση

Aπ’ τους θεσμούς που σπάρθηκαν

και φύτρωσαν, και βλάστησαν,

κανέναν δε θά βρεις

από το χρήμα χειρότερο.

Αν μπεις σε χώρα έρημη,

σε τόπο ρημαγμένο,

κι αν εύρεις σπίτια άψυχα

δίχως ζωής ανάσα,

το χρήμα τα κατέστρεψε,

και ρημαγμένα τ’ άφησε.

Και των ανθρώπων το μυαλό

συνέχεια δασκαλεύει

του ολέθρου ο εκμαυλιστής,

ο ακόρεστος ο πλούτος,

να τον θηρεύουν άπληστα,

την ύλη να λατρεύουν.

Και άνθρωποι, οπού στο πριν

είχαν σωστά τα φρένα

για το καλό και το σωστό,

την ανθρωπιά, το δίκιο,

πανούργοι γίναν,

άδικοι και πονηροί και πλάνοι.

Β. Π. Δ.

Από πού νομίζετε ότι προέρχεται το παραπάνω απόσπασμα; 

Είναι από την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. 

Είναι η τραγωδία που περιέχει και το χορικό «Έρως ανίκατε μάχαν». 

Είναι η τραγωδία που περιέχει και τον παρακάτω διάλογο:

ΚΡΕΩΝ 
Παρ’ όλα αυτά το τόλμησες να παραβείς το νόμο;

ΑΝΤΙΓΟΝΗ 

Γιατί δε μου το πρόσταξε αυτό ο μέγας Δίας 

ούτε και η συγκάτοικος με τους θεούς του Άδη, η Δίκη, 

είναι που όρισε στον κόσμο τέτοιους νόμους. 

Ούτε και νόμιζα ποτέ πως έχουν τέτοιο κύρος 

οι δικές σου προσταγές, ώστε, θνητός που είσαι, 

τους άγραφους κι ασάλευτους νόμους να ξεπεράσεις.

Φαίνεται πως το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής) 

όλα αυτά τα έκρινε άχρηστα. 

Σύμφωνα με τις προτάσεις του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για την αναδιαμόρφωση του σχολικού προγράμματος στο Λύκειο τα Αρχαία θα παραμείνουν ως μάθημα κορμού μόνο στην Α’ Λυκείου, αποδεικνύοντας την πρόθεση του Υπουργείου για κατάργηση της Αντιγόνης! 

Στην ενότητα «Γλώσσα» στη Β’ και Γ’ Λυκείου προβλέπεται διδασκαλία μόνο Έκθεσης και Λογοτεχνίας. 

Αυτό πρακτικά ισοδυναμεί με κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης στο Λύκειο μετά από δεκαετίες! 

Η απόφαση αυτή αποτελεί την τελευταία πράξη στο σήριαλ της υποβάθμισης των αρχαίων ελληνικών που ξεκίνησε με τον περιορισμό των ωρών διδασκαλίας στην Α’ Γυμνασίου και τον εξοβελισμό τους από τις εξετάσεις στο τέλος της χρονιάς συνολικά στο Γυμνάσιο.

karavaki.wordpress.com

Εκφράζοντας την διαμαρτυρία του, ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Αργολίδας εντοπίζει και την τυραννία της σημερινής κυβέρνησης μέσα από τα λόγια της Αντιγόνης:

Μετά την κατάργηση της διδασκαλίας του Επιταφίου στην Γ’ Λυκείου, έρχεται η κατάργηση της διδασκαλίας της Αντιγόνης στη Β’ Λυκείου να επιβεβαιώσει πως βιώνουμε πανηγυρικά την απειλή της επικράτησης των δυνάμεων εκείνων που οραματίζονται έναν κόσμο δίχως σκεπτόμενους ανθρώπους, βορά στα σκυλιά και τα όρνια της ισοπέδωσης και της αναξιοκρατίας. 

Λυπούμαστε, δεν θα πάρουμε! Κι όχι μόνο δεν θα πάρουμε, αλλά θα αγωνιστούμε, για να μην στερήσουμε από τους μαθητές μας τη δυνατότητα να αντιληφθούν πως αγωνιστικότητα και δημοκρατία συμβαδίζουν.
Ευθύς εξαρχής δηλώνουμε πως δεν αντιδρούμε για συντεχνιακούς λόγους, όπως πρόθυμα θα σπεύσουν να τονίσουν οι καλοθελητές. 
Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι πως σε αυτή τη γωνιά έμαθε η ανθρωπότητα να ζει, μέσα από τις μορφές της Αντιγόνης, του Προμηθέα και τόσων άλλων, καταξιωμένων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά προφανώς μη αποδεκτών στον ίδιο τον τόπο τους από όσους μάλλον δεν αντέχουν στην δυστοπία τους (για ποια ουτοπία να μιλήσουμε πλέον;) φωνές πέρα από αυτή του Κρέοντα. Άλλωστε η τυραννίς πολλά τ’ ἄλλα εὐδαιμονεῑ κἄξεστιν δρᾶν λέγειν θ’ἅ βούλεται.

Το πρόβλημα δεν αφορά ούτε στη θέση των Αρχαίων Ελληνικών στο ωρολόγιο πρόγραμμα ούτε στο ωράριο των εκπαιδευτικών. 

argolika.gr

Διαδώστε την "Ιδεοπηγή"

8χρονο παιδάκι αντέγραψε… κόλπο που είδε στο YouTube και έπαθε σοβαρά εγκαύματα.

Μια υπόθεση, που προκαλεί σοκ και ταυτόχρονα υπενθυμίζει σε όλους τους γονείς, τους πολύ μεγάλους κινδύνους που κρύβει η χωρίς επίβλεψη πρόσβαση των μικρών παιδιών στο διαδίκτυο, ήρθε σήμερα στην δημοσιότητα.

Boy, 8, suffers burns, tried to do YouTube sanitizer stunt

Όπως αναφέρει το iatropedia.gr, ένα παιδί 8 ετών υπέστη εγκαύματα στο 15% του σώματός του, όταν προσπάθησε να αντιγράψει ένα

“κόλπο” που είδε στο YouTube, αλλά τα πράγματα πήγαν πολύ στραβά.

Η Ditucci λέει ότι τα αγόρια παρακολούθησαν ένα βίντεο στο YouTube, όπου κάποιος κάλυψε τα χέρια του με υγρό απολυμαντικό και στην συνέχεια τους άναψε φωτιά, χωρίς να καεί ο ίδιος.

Όταν τα παιδιά δοκίμασαν να αντιγράψουν το κόλπο, το απολυμαντικό εκτός από τα χέρια έπεσε και στην μπλούζα του μικρού James με αποτέλεσμα η φωτιά που έβαλε στα χέρια του να εξαπλωθεί γρήγορα επάνω του.

Τα δύο μεγαλύτερα αγόρια κατάφεραν να σβήσουν τη φωτιά την τελευταία στιγμή, καθώς, σύμφωνα με τους γιατρούς, αν ο 8χρονος καιγόταν για ακόμα ένα λεπτό, θα ήταν νεκρός.

Ο James είναι ακόμα σε θεραπεία σε νοσοκομείο της Βοστώνης. 

Οι γιατροί είναι αισιόδοξοι για την ανάρρωσή του, λέει η μητέρα του.

thestival

Πάλι η μικρή Ελλάδα, «καθάρισε» για λογαριασμό όλης της ανθρωπότητας

Γι' αυτό καμαρώνω …

Η Μικρή Ελλάδα, η Φτωχή Ελλάδα, η Ελλάδα, των μνημονίων, η Ελλάδα του χρέους, η Μικρή αυτή χώρα, ύψωσε το ανάστημα της. Στη Γάζα υψώνονται τείχη, στο Μεξικό υψώνονται τείχη, η Ελλάδα υψώνει το Ανάστημα της.

Η μόνη χώρα που περιέθαλψε τους πρόσφυγες, που μάζεψε, τάισε , στέγασε όσους ο πόλεμος τους στέρησε τη ζωή, όταν όλη η Ευρώπη ύψωσε τείχη, τώρα έρχεται ξανά, να δώσει το Μήνυμά της.

Μετά το Μήνυμα για τις Ανθρώπινες Αξίες, τώρα δίνει Μήνυμα για τις Αρχές της Δημοκρατίας.

Η Μικρή χώρα, που είναι σε Μή Πόλεμο με τη γείτονα χώρα ...

Η Μικρή χώρα, που διαπραγματεύεται την προοπτική της Κύπρου...

Η Μικρή χώρα, που στραγγαλίζεται δέκα χρόνια οικονομικά ...
.

Τσιμουδιά, η πλούσια Ευρώπη

Άχνα η δυνατή Αμερική

Μούγκα, τα πολιτισμένα κράτη ...

Μη τυχόν και προσβάλουν τον σουλτάνο ... 

Δίνει το Μήνυμα που ξέχασε όλη η Ευρώπη .... Δίνει το Μήνυμα που ξέχασε όλος ο πολιτισμένος κόσμος ...

Ότι στη γείτονα χώρα, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, έχουν καταστρατηγηθεί.

Ότι πρώτες αξίες είναι οι Ανθρώπινες ...

Ότι πρώτες αξίες είναι οι Δημοκρατικές Αρχές ...

Και Δήλωσε αυτή η Μικρή χώρα:

«η πιθανότητα   ακυρώσεως ή περιστολής του πλαισίου δικαιωμάτων όλων των εκζητουμένων ανεξαρτήτως του βαθμού ενοχής ή βαρύτητας των αδικημάτων, δεν επιτρέπει την εφαρμογή διατάξεων που ρυθμίζουν την έκδοσή τους αφού αυτές υποχωρούν έναντι των υπέρτερης σημασίας κανόνων που προστατεύουν τα δικαιώματα του ανθρώπου».

Το δικαστήριο δέχθηκε τα επιχειρήματα τους ότι τυχόν έκδοσή τους στην πατρίδα τους θα έθετε σε κίνδυνο τη ζωή τους, θα τους εξέθετε σε βασανιστήρια και ταπεινωτικούς εξευτελισμούς.

Η προτεραιότητα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα που επιβάλλει ο Νόμος αποτέλεσαν τη βάση της απόφασης.

Εδώ θα είμαστε ΠΑΝΤΑ για να μη ξεχνάει η ανθρωπότητα, τις προτεραιότητες της και τις υπέρτατες Αξίες.

Γι' αυτό καμαρώνω και κλαίω από υπερηφάνεια

το χαμομηλάκι